Organisaties hebben er een handje van om telkens weer op een nieuwe technologie te springen. Experts worden opgeleid, de technologie wordt geïmplementeerd, maar doorgaans brengt deze nieuwe technologie niet wat er van verwacht wordt. Zonde, vindt Mathias Fransen, managing partner bij RoboRana. Tijdens vakbeurs Cybersec Europe in Brussel verzorgde hij in Computable Future Lab een powerpitch over hyperautomation.
Hyperautomation, Fransen kan er zelf wel een beetje om lachen, want het is weer een buzzword dat geïntroduceerd wordt in de ict-markt. Toch is het dit keer niet een nieuwe marketingkreet voor een nieuwe of zelfs bestaande technologie, het is meer een overkoepelende term die meerdere nieuwe, maar vooral vernieuwende technologieën samenbrengt. ‘Organisaties kiezen vaak voor één nieuwe oplossing, die meestal niet brengt wat ervan verwacht wordt’, ‘powerpitcht’ Fransen op de Computable-stand. ‘Dat betekent niet dat die technologie slecht is, zeker niet. Het betekent wel dat die ene technologie een puzzelstukje is dat niet past in een puzzel waarvan de andere puzzelstukjes ontbreken.’
Toolbox
Puzzelstukjes, de beeldspraak van Fransen is treffend om uit te leggen wat hyperautomation inhoudt. Het omarmen van een nieuwe technologie is dus één puzzelstukje om een probleem aan te pakken. Om ons te redden, zijn dus meer stukjes, en dus technologieën nodig. ‘Ja, elke technologie heeft zijn specialist nodig, maar daarboven heb je nog iets nodig. Iemand in de organisatie moet al die technologieën samenbrengen zodat alle puzzelstukjes op hun plaats vallen. Als je al die vernieuwing aan elkaar weet te knopen, kan technologie pas écht voor je gaan werken. Ik zeg altijd maar: zet niet losse tools in, maar ga voor de toolbox.’
Het klinkt mooi allemaal en zeker ook logisch, maar hoe ziet Fransen dit voor zich? Hoe knoop je het aan elkaar? En wat valt er allemaal aan elkaar te knopen? Om antwoorden te vinden, grijpen we terug naar Fransens presentatie. Daarin laat hij zien hoe bijvoorbeeld flexibiliteit is te creëren door robotic process automation te combineren met low-codesoftware. Maar ook hoe bijvoorbeeld artificiële intelligentie bestaande technologieën als document processing en chatbots slim kan maken. Ook nog speciale aandacht voor data en proces mining, waarbij ‘knowledge graphs’ datastromen inzichtelijk kunnen maken tussen allerlei externe databronnen of binnen processen.
Drie-eenheid
Voor Fransen is het duidelijk: hyperautomation is de heilige graal. ‘Of eigenlijk de heilige drie-eenheid’, verduidelijkt hij voor de zekerheid nog even. ‘Natuurlijk draait het om technologieën en het samenbrengen ervan. Dit lukt echter niet als je het niet combineert met die andere twee key stakeholders in het geheel: de strategie/visie en de mensen. Natuurlijk ook de mensen.’
