Het schooljaar is opnieuw gestart. Duizenden leerkrachten gaan weer met volle moed voor de klas staan om honderdduizenden kinderen te onderrichten. En ook in de hogescholen en universiteiten wordt het straks weer druk in de aula’s. Wat is nu – in een tijdperk vol (digitale) afleiding – de beste manier om een klas vol studenten te enthousiasmeren en hun interesse voor het vak te stimuleren?
Complementaire technologieën zijn altijd de way to go om een leeromgeving te creëren waarin studenten de mogelijkheid krijgen om creatief te denken.
Storende elementen in de klas dwingen leraren om meer tijd aan rebellie te besteden dan aan lesgeven. Een leerkracht kan vrij gemakkelijk zien wanneer hij de groep niet mee heeft. Wat moeilijker te herkennen is, is het verschil tussen ‘passieve gehoorzaamheid’ en ‘actieve betrokkenheid’. Of anders gezegd: zijn studenten stil en niet mee of absorberen ze gewoon alle details op een kalme manier?
Actieve betrokkenheid verhogen
Iedereen in het onderwijs streeft naar het tweede: actieve betrokkenheid. Het is als het ware de heilige graal van de sector. En moderne technologie wordt daarbij vaak als silver bullet bestempeld. Enigszins logisch, want bij een pauze tussen twee lesuren zijn de blikken van quasi alle studenten gericht op hun smartphone of laptop. Menig leerkracht zal zich ongetwijfeld al afgevraagd hebben hoe hij diezelfde aandacht kan kopiëren tijdens de les.
Vandaag gebruiken studenten schermen om als groep samen te werken en ideeën aan leraren en elkaar te presenteren. Net zoals dat gebeurt in de echte wereld waarop ze voorbereid worden. Technologie an sich zal de betrokkenheid niet verhogen, maar met een juiste mix van technologieën kan je een platform creëren voor een dynamische en democratische leeromgeving waarin studenten de mogelijkheid krijgen om creatief (na) te denken.
Naarmate werknemers op de werkplek meer gaan samenwerken en functies in toenemende mate niet-lineair worden, is deze evolutie in het onderwijs goed nieuws voor werkgevers. Omdat hun uitdaging vandaag is om digitale, flexibele werkstijlen te koppelen aan functiebeschrijvingen die de toekomstige generatie werknemers geëngageerd en vol enthousiasme aan de werkplek verbonden houden.
Flexibel
Wanneer we het klaslokaal beschouwen als een flexibele leeromgeving, is het logisch om flexibele technologie te vinden die deze manier van werken kan ondersteunen. Er bestaan immers richtlijnen over minimale afstand van scherm en/of bord in een klassikale opstelling. Zo stelt de 4-6-8-regel dat de deelnemer die het verst van het scherm af is, op vier, zes of acht keer de verticale hoogte van het scherm moet zitten, afhankelijk van de taak.
Voor sommige lessen moeten studenten gewoon achteroverleunen en luisteren. Voor andere taken zullen ze naar voor moeten leunen. Gewoon kijken, bijvoorbeeld naar een video, kan vanop de verste afstand (acht maal schermhoogte). Meer gedetailleerde inhoud, zoals een PowerPoint-presentatie, vereist een iets kortere kijkafstand, terwijl taken waarbij je nauwkeurig alles moet beoordelen – denk aan de inhoud van een spreadsheet – vereisen dat de verste deelnemer niet verder dan vier keer de verticale hoogte van het scherm zit. Koppel daaraan het feit dat de klaslokalen van vandaag groeien – zowel fysiek als het aantal studenten – dan is het snel duidelijk dat leraren grotere schermen nodig hebben die de inhoud voor alle leerlingen leesbaar houdt, ongeacht waar ze zitten. En die flexibiliteit creëer je vandaag op de meeste economische manier – een zeer belangrijke factor voor onderwijsinstellingen – het best met projectie.
Beter leren samenwerken
Als je dit combineert met interactieve technologie, dan geef je leraren de tools in handen om rechtstreeks op de projectiewand te schrijven en te tekenen met interactieve pennen, of gewoon met hun vinger. Daardoor blijft de aandacht van de studenten ook groter. Naarmate scholen nadenken over betere manieren om studenten voor te bereiden op samenwerking op de werkplek, worden hulpmiddelen voor het delen van ideeën en het nemen van gezamenlijke beslissingen steeds belangrijker voor de ontwikkeling van studenten.
Het effect van geprojecteerde informatie op leerresultaten is al veel onderzocht en goed gedocumenteerd. Maar het blijft nog te vaak ondergewaardeerd. De basisprincipes van het aanpassen van de schermgrootte aan de grootte van de leerruimte zorgt ervoor dat de inhoud duidelijk zichtbaar is en dat iedereen geniet van dezelfde verhoogde betrokkenheid en betere leerervaring. Steeds meer leerkrachten erkennen de aantrekkingskracht van dergelijke flexibele technologie als facilitator om hun leerlingen nog beter voor te bereiden op de snel evoluerende werkplek. Daardoor zijn zij geen ‘presentator’, maar kunnen ze leerlingen enthousiasmeren voor meer.
