Het antwoord op de vraag is dat veel bedrijven een belangrijke schakel missen. Op weg naar een geautomatiseerde toekomst krijgen we te maken met de productiviteitsparadox: ondanks enorme sprongen voorwaarts op het gebied van dataverzameling, connectiviteit, ai en automatisering heeft de productiviteitsgroei een dieptepunt bereikt. Het probleem is dat technologieën zich onafhankelijk van elkaar ontwikkelen en gedragen, maar dat ze niet in staat zijn om autonoom bedrijven te transformeren. De belangrijke ontbrekende schakel: iets dat deze technologieën verenigt in een nieuw soort intelligent vermogen.
Blinde vlek
Een hardnekkige blinde vlek in het operationele landschap zorgt voor deze afname in productiviteit. Het aantal bedrijfsactiviteiten neemt toe, terwijl het complex is om al deze activiteiten efficiënt te beheren, meten en optimaliseren. Het resultaat is een kloof tussen hoe een onderneming denkt en hoe een onderneming handelt. De gewenste resultaten, strategische planning en uitvoering liggen daardoor niet meer in één lijn. En naarmate processen gedigitaliseerd zijn en groter, sneller en complexer zijn geworden, wordt de kloof groter.
Bedrijven gebruiken al decennialang software om te proberen dit gat te dichten. Het probleem is dat bedrijven meerdere in silo's gebouwde systemen voor procesverbetering beheren, in plaats van deze te integreren in één praktische oplossing die ontworpen is om specifieke resultaten te leveren. Er is een plek om problemen te herkennen, een andere om ze te diagnosticeren en een andere om ze op te lossen. Een speciale laag die op intelligente wijze de relatie tussen inzicht en actie in realtime orkestreert, ontbreekt - terwijl zulke oplossingen óók toepasbaar zijn.
Systeemprobleem
De ontbrekende verbinding tussen operaties op de grond en de resultaten op het hoogste niveau veroorzaakt frictie in beide richtingen. Aan de top hebben besluitvormers last van het gebrek aan zicht op operationeel gebied. Ze zien niet wat goed werkt of wat er verbeterd moet worden in de context van hun strategische doelstellingen. Tegelijkertijd weet de namen op de werkvloer niet of het werk, dat zij zo goed mogelijk uitvoeren, zicht uitbetaalt in betere bedrijfsprestaties tot op het hoogste niveau. Zij baseren hun best practises vaak nog op instinct en onderbuikgevoel, en niet op harde data.
Dit is geen probleem van de mens, maar van het systeem. De huidige operationele omgeving is te complex en te dynamisch geworden om deze met traditionele software te beheren. Process mining technologie kan de basis leggen om de productiviteit in deze dynamische omgevingen te verhogen. Dit slaat namelijk een brug tussen de analysesystemen en de real-time operationele realiteit. Het verbindt bestaande oplossingen (zoals AI, analytics en automatisering) met de bedrijfscontext van elke actie, workflow en uitkomst. Hierdoor ontstaat er een resultaatgerichte manier van werken; een perfecte afstemming tussen in- en output.
Ontbrekende puzzelstukje
Het nemen van een procesmatige kijk op je belangrijkste bedrijfsactiviteiten levert het ontbrekende stukje van de puzzel op: live-businesscontext. Deze context onthult niet alleen de bottlenecks die de belangrijkste doelen en kpi's belemmeren, maar diagnosticeert ook de hoofdoorzaken ervan, zodat je precies ziet waar elk proces afwijkt van zijn ideale pad. Het maakt precies de juiste actie mogelijk, op het juiste moment. Maar cruciaal is ook dat de live-bedrijfscontext organisaties in staat stelt de kernprocespaden rond nieuwe gewenste resultaten te veranderen. En hierdoor krijgen organisaties eindelijk toegang tot de potentiële flexibiliteit en productiviteit die al decennialang binnen het bedrijf verborgen lag.
Auteur: Carl Maas, country manager Benelux bij Celonis
Om te kunnen beoordelen moet u ingelogd zijn: