Het getalm rond de privacycommissie wordt stilaan hemeltergend en zelfs ronduit onacceptabel. Europa hekelde de lamentabele werking en belangenvermenging, directeurs vechten elkaar de tent uit en staatssecretaris Mathieu Michel (MR) en de parlementaire commissie justitie spelen een potje zwartepieten. De regering gooit de adviezen van de federale instelling gewoon in de prullenmand en intussen liggen er meer dan duizend dossiers te wachten op behandeling.
Het was in het begin van de winter van 1994 dat toenmalig telecomminister Elio Di Rupo (PS) bij Proximus, toen nog Belgacom, de knoop doorhakte en een einde maakte aan twist en verspilzucht van de Nederlandse ceo Bessel Kok en voorzitter Benoît Remiche. Zo viel het doek over ‘De Belgacomedie’ (naar het boek van journalist Philippe Berkenbaum). Het wordt tijd voor een gelijkaardige tabula rasa bij de Gegevensbeschermingsautoriteit, in de volksmond ook wel de privacycommissie genoemd.
Meegaand in overheidsdossiers
Dat een overheidsvehikel vijf directeurs krijgt die het leiderspetje om de drie jaar aan elkaar moeten doorspelen, is al een aberratie van deugdelijk bestuur. Dat het nooit zou werken met door de diverse politieke partijen afgevaardigde vertegenwoordigers was al op voorhand duidelijk. Eentje, de Franstalige Alexandra Jaspar, is zelf al opgestapt uit onvrede met de gang van zaken. De huidige voorzitter David Stevens slaagt er niet in om de troepen bij elkaar te houden, integendeel. Hem wordt verweten dat hij te meegaand zou zijn in overheidsdossiers, onder andere over de CovidSafe-app.
De (anonieme) klacht bij de Europese Commissie gaat over twee experten met belangenvermenging. Bart Preneel, een wereldautoriteit op het vlak van security en IT Person of the Year bij Computable, was betrokken bij de aanmaak van de Coronalert-app. Hij heeft al aangegeven dat hij opstapt in de privacycommissie. De positie van Frank Robben, de it-paus en leverancier van zowat alle it-systemen bij de federale overheid, wordt ook gekapitteld door de Europese Commissie. Robben heeft diverse petjes (Smals, e-health, de Kruispuntbank) maar de privacycommissie is net dat petje te veel.
Wachten op antwoord
Staatsecretaris Mathieu Michel werkt aan een nieuw wetsvoorstel (wat heeft die man de jongste twee jaar eigenlijk uitgevreten?) maar speelt de bal door aan de Parlementaire Commissie Justitie. Europa wacht nog steeds op een antwoord.
De ondraaglijke onmacht van de privacycommissie komt de overheid goed uit die de aanbevelingen gewoon in de vuilbak kiepert. Zo werd het ronduit negatief advies over de bepaling dat de overheid zomaar ieders bankrekeningen kan natrekken, gewoon genegeerd. Vandaag kan niet alleen de fiscus maar mogen ook notarissen en gerechtsdeurwaarders uw rekeningen inkijken. Zoals Isabel Albers in de Tijd stelt: ‘We zijn in een sneltempo op een hellend vlak beland voor de bescherming van onze privacy’.
Gratis besparingstip
En daarom is het hoog tijd voor een echt onafhankelijke én efficiënte privacycommissie. En dan blijft er slechts een piste over: tabula rasa, we beginnen opnieuw van nul. En misschien kunnen ze dan ook staatsecretaris en klaploper Mathieu Michel eveneens de wacht aanzeggen. Alweer een gratis besparingstip.
