Moderne ict is steeds slechter te repareren. Daar moet iets aan gedaan worden. Dit is de discussie-stelling die Computable-lezers vandaag krijgen voorgelegd.
Het fenomeen van planned obsolescence is bekend in de ict, maar lijkt breder door te dringen. Een smartphone is weliswaar geen koelkast, maar door de trend van het internet of things kan een koelkast steeds meer als een smartphone worden beschouwd. Inclusief de hechte integratie van ict-componenten en ‘onrepareerbaarheid’?! Laptops die dun, dunner, dunst zijn, scoren steevast slecht wat betreft repareerbaarheid. Dit in navolging van smartphones die ooit standaard verwisselbare batterijen hadden.
Vastgelijmde schermen, dichtgeklemde behuizingen, gesoldeerd geheugen, en meer reparatie-frustrerende fratsen zijn de norm aan het worden. Deze trend kan wel logisch zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat het oké is. Het Europese Parlement (EP) maakt zich nu hard voor ‘het recht op repareerbaarheid’, zodat producten een langere levensduur kunnen hebben. Sleutelwoorden als duurzaamheid, repareerbaarheid, upgradebaarheid, consumentenbescherming en financiële prikkels zijn genoemd in een plenaire EP-sessie. Hiermee is een verplichting voor betere repareerbaarheid nog lang geen feit, maar het is waardevol en dus waard om voor te vechten.
Wat vind jij?
Je bent niet ingelogd. Je kunt als gast reageren, maar dan wordt je reactie pas zichtbaar na goedkeuring door de redactie. Om je reactie direct geplaatst te krijgen, moet je eerst rechtsboven inloggen of je registreren
