Profwielrenner Serge Pauwels wond er geen doekjes om: renners hebben geen privacy meer. Ze worden alom gecontroleerd, moeten telkens wereabouts invullen, hun bloedwaarden, hartslag, suiker- en vetgehalte en zelfs slaapmodus worden constant gemeten en geanalyseerd. Eigenlijk zou het dus zelfs niet zo gek veel verschil uitmaken moesten ze ook een chip ingeplant krijgen zodat alles meteen en online zou gecontroleerd kan worden. Pauwels was een van de centrale gasten op het Dimension Data event in ’t Kuipke in Gent.
Didata zorgt voor de volledige technologische innovatie voor Aso, een van de grootste organisatoren van sportevents in de wereld, waaronder de Tour de France. Op die manier kunnen teams ook op elk moment de fysieke toestand van hun profrenners meten en analyseren. Maar niet alle gegevens worden gedeeld met het publiek, niet om privacyredenen wel om de concurrentiële impact. Ze willen niet dat de ploegleiders van andere teams de gegevens over bijvoorbeeld hartslag te weten komen.
Omstreden toekenning
Recent keurde de Privacycommissie (onder druk van de minister van binnenlandse zaken?) de omstreden toekenning goed dat gegevens van passagiers op Europese vluchten vanuit Brussel vrijgegeven moeten worden aan de overheid. Onder het mom dat mensen die verdacht worden van terroristische activiteiten onderschept kunnen worden. Een edel motief, maar op die manier wordt uiteraard iedereen die het vliegtuig neemt gescreend en is het zogenaamde vrije verkeer in Europa al lang niet meer vrij. Minister Jan Jambon had gehoord van iemand dat z’n identiteitskaart niet gecontroleerd werd bij het inschepen. In principe moet dat ook niet, want EU staat voor geen grenzen. Maar de grenzen sluiten zich steeds meer, ook van de privacy.
De privacycommissie kreeg recent te horen dat het niet meer macht krijgt, dat het niet kan ingrijpen, maar enkel preventief moet werken. Het doet wat denken aan straathoekwerkers. De EU legt tegen mei 2018 een stringente wetgeving in verband met de General Data Protection Regulation (GDPR). Kan tot 4 procent van de omzet kosten van bedrijven die niet voldoen. Maar wie gaat daar op toezien als de Privacycommissie geen macht heeft? Het leger misschien?
Als België privacy echt belangrijk vindt dan moet de commissie ook meer macht krijgen. Maar Minister Alexander De Croo liet al eerder weten dat hij dat niet wil. Dat de Privacycommissie te veel ‘nee’ zegt, te streng is, dat hij liever een gemengde commissie zag, geleid door overheid én privé. Met minder macht. Preventief dus. Straathoekwerkers detecteren, stellen het aan de kaak en geven het door aan de instanties. Verder gaat hun actieruimte niet. Ik vrees dat de Privacycommissie dezelfde weg opgaat. En het ergste is, weinigen liggen er wakker van. Organisaties zoals Beltug, Testaankoop en andere belangenverenigingen zouden dat moeten aanklagen. Maar het blijft stil. Ook dat is België. Zullen we dan meteen maar onze privacy vergeten, net zoals de profrenners?
